Boekverslag Schuld - april 2015

Inleiding

Kort na elkaar plegen er drie meisjes van dezelfde school zelfmoord. Jij zit ook op deze school en je vindt een klein briefje tussen je schoolspullen waarop staat: ‘Jij bent de volgende’. Wat zou jij doen in deze situatie?

Toen ik hoorde dat ik een boekverslag moest maken, heb ik lang gezocht naar een goed boek om te lezen. Ik heb gekozen voor het boek ‘Schuld’ van Mel Wallis de Vries. Het boek had ik voor mijn doen best snel uit, omdat ik graag wilde weten hoe het boek zou eindigen. Ik heb voor dit boek gekozen omdat mijn zusje het gelezen had. Zij dacht dat ik dit boek ook wel leuk zou vinden. De achterkant van het boek leek mij inderdaad erg spannend. Ik houd van spannende boeken, omdat ik anders veel moeite heb om ze uit te lezen. Dit boek is vooral spannend omdat er tussen het verhaal steeds kleine stukjes staan die zijn geschreven vanuit het gezichtspunt van de moordenaar. Deze stukken verklappen natuurlijk niet wie de moordenaar is, waardoor je maar door wilt blijven lezen.

In dit leesverslag komen eerst de zakelijke gegevens en de samenvatting aan de orde. Ik geef mijn mening over het boek en heb als korte verwerkingsopdracht een nieuwsbericht gemaakt. Voor mijn lange verwerkingsopdracht heb ik een aantal dagboekfragmenten geschreven.

Zakelijke gegevens

Titel                     : Schuld

Auteur                 : Mel Wallis de Vries
Aantal bladzijden: 243
Uitgever              : De Fontein, Utrecht
Jaar van uitgave : 2015

Samenvatting

Dit boek is verdeeld in drie delen. Ieder deel gaat over één van de drie meisjes die aan het begin van het boek op een mysterieus lijstje staan. Als eerste lees je het verhaal over Kate. Daarna word je meegesleurd in het spannende deel dat Yara thuis beleeft. Als laatste gaat het boek over het verhaal van Tess, die al snel doorheeft dat er iets niet klopt.

Kate

Vrijdagavond heeft Leila, een leerling van het Spinoza College, zelfmoord gepleegd. Kate en haar twee vriendinnen, Britt en Milou, praten in de les veel over deze verschrikkelijke gebeurtenis. Als Kate in de pauze naar buiten gaat, ziet ze dat een ‘brugger’ wordt geslagen door een grote jongen uit de vierde. Ze steekt hier gelijk een stokje voor. Toen ze diezelfde middag thuiskwam, zag ze dat er een filmpje was gemaakt van haar actie om de ‘brugger’ te redden. Op Instagram blijkt dit een grote hit te zijn. Terwijl ze haar Instagram checkt, komt Luuk Staals binnen. Hij is het vriendje van Kate, waarmee ze drie maanden verkering heeft.

Als ze de volgende dag naar Luuk fietst om hem gedag te zeggen, heeft ze het gevoel dat ze wordt achtervolgd maar ze fietst gewoon stug door. Na haar bezoek bij Luuk gaat ze naar huis. Omdat Kate de dag erna een belangrijke overhoring heeft, wil ze nog de laatste puntjes op de i zetten. Tussen haar schoolboeken vindt ze een klein briefje. Hierop staat: ‘Heb je er al spijt van’? Kate denkt dat het een grapje is en heeft geen idee van wie het briefje is. Ze maakt snel haar huiswerk af en gaat daarna naar bed.

Ze krijgt de volgende dag een uitnodiging van Milou om samen met haar en Britt naar een feestje te gaan. Het feestje wordt gehouden bij een vriendin van Milou. Zij is die avond alleen thuis en mag een feestje geven van haar ouders. Ze spreken af dat ze verzamelen bij het huis van Milou, zodat ze met z’n drieën naar het feestje kunnen fietsen. Op het feest krijgt Kate ruzie met Britt. Ze hebben een groot meningsverschil waardoor ze eerder naar huis gaat. Thuis moet ze huilen en wil ze het eigenlijk gelijk weer goedmaken. Plotseling gaat de deurbel. Kate loopt naar beneden en doet open. Iemand met een masker op loopt naar binnen en gelijk spuit hij een rare vloeistof in haar arm. Hierdoor kan ze zich niet meer bewegen en voelt ze zich heel lamlendig. Ze wordt in een bad vol met warm water neergelegd. Daarna snijdt de moordenaar haar pols open….  

Yara

Yara komt op school en ziet gelijk haar beste vriendin Romee staan. Ze hebben beide al gehoord dat er weer een meisje zelfmoord heeft gepleegd. Als iemand aan Yara een foto laat zien, herkent ze Kate meteen. Die avond heeft Yara voor de zoveelste keer ruzie met haar ouders over haar huiswerk. De volgende dag heeft ze twee toetsen en als ze thuiskomt treft ze een briefje aan in haar zak. Hierop staat ‘Weet je eigenlijk wel wie je bent? Yara maakt zich in het begin niet zoveel zorgen over het briefje. De volgende ochtend vindt ze een envelop met eenzelfde briefje erin op de deurmat. Nu gaat Yara gelijk naar de politie. Die kan weinig voor haar doen. Yara wordt steeds banger omdat ze ook een derde briefje krijgt.

Van haar moeder krijgt ze de volgende dag de opdracht om een boodschap doen in de stad. Nadat ze bij de supermarkt is geweest, fietst ze via een afsnijroute naar huis. Het begint opeens heel hard te regenen en Yara probeert even te schuilen voor de regen. Als ze haar WhatsApp checkt, voelt ze opeens dat ze wordt beetgegrepen bij haar nek. Gelijk krijgt ze een spuit in haar arm gedrukt, waardoor ze zich bijna niet meer kan bewegen. Ze merkt dat ze door iemand wordt gedragen en op koude metalen rails wordt neergelegd. Het geluid van de trein is het laatste wat ze hoort…

Tess

 Als Tess in haar eentje naar school fietst, komt ze langs een spoorwegovergang. Er staan een paar mensen die de rails onderzoeken. Ze is nieuwsgierig en vraagt aan een man wat er aan de hand is. Hij antwoordt dat hier gisteravond een meisje van het Spinoza Lyceum voor de trein is gesprongen. Tess is net verhuisd naar de stad. Ze heeft nog geen vriendinnen en ze heeft weinig te doen. In haar oude stad zat ze op hockey en had veel vriendinnen, waar ze thuis nog veel mee chat. Ook Tess krijgt langzamerhand steeds meer geheimzinnige briefjes. Er zit er een tussen haar schoolspullen en twee andere briefjes liggen in een envelop op haar deurmat. Op de eerste die ze aantreft staat: ‘Jij bent de volgende’. In het begin durft ze niemand te vertellen over de briefjes, maar later gaat ze samen met haar moeder naar de politie. Zij kunnen niets voor Tess doen. Toch moet ze de politie wel op de hoogte houden als er nog meer briefjes verschijnen.

De moeder van Tess regelt een hockeytraining zodat Tess wat vriendinnen kan maken. Na deze hockeytraining rijdt ze terug naar de spoorwegovergang om naar aanwijzingen van de zelfmoord te zoeken. De volgende dag zoekt ze thuis eerst meer informatie op over de drie meisjes. Daarna gaat ze langs bij Britt en Romee om te vragen wat zij weten van de zelfmoorden. Voor allebei kwamen de zelfmoorden als een complete verrassing en ze hebben er een paar nachten niet van kunnen slapen. Als ze bij het huis van Leila aanbelt, doet haar moeder open. Tess verzint een smoesje zodat ze de kamer van Leila kan onderzoeken. Haar moeder heeft alleen een afspraak en moet snel weg. Toch mag ze de kamer van Leila bekijken. Als ze de kamer binnenstapt, wordt ze omgeduwd door een jongen die iets ouder is dan Tess. Ze krijgt een spuit in haar arm geduwd. Als ze zich bijna niet meer kan bewegen, vertelt de jongen het hele verhaal.

De ontknoping
Leila voelde zich altijd al erg eenzaam en ze had geen vriendinnen. Op school werd ze altijd gepest. Omdat ze het leven echt niet meer zag zitten, heeft ze een einde aan haar leven gemaakt. Ze liet een lijstje achter waarop zes namen stonden van meisjes die hadden gezorgd dat Leila zelfmoord heeft gepleegd. De broer van Leila, Michel, heeft dit lijstje gevonden en wilde maar een ding: Wraak! Hij wilde elk meisje op het lijstje van Leila vermoorden. Omdat hij zelf niet gepakt wilde worden, liet hij het lijken alsof de meisjes zelfmoord hadden gepleegd.
Tess kan snapt nog maar de helft van het verhaal als Michel ook Tess probeert te vermoorden. Hij loopt alleen nog heel even de kamer uit om een touw te pakken. Tess kan haar mobieltje pakken en met al haar krachten belt ze 112. De politie komt en treft haar half levend aan in de kamer van Leila. Ze wordt zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht. Michel is inmiddels allang ontsnapt. Britt en Tess worden goede vriendinnen en ze praten nog veel over deze verschrikkelijke gebeurtenis. Het boek eindigt als Michel zichzelf om het leven brengt.

Mijn mening

Mening 1:

Ten eerste vind ik het boek super spannend. Dat komt omdat je de gebeurtenissen in het boek heel slecht kan voorspellen. Wie is de moordenaar? En waarom vermoordt hij deze meisjes? Dat waren vragen die tijdens het lezen constant door mijn hoofd gingen. Het boek is verder geschreven in de ik-persoon. Het boek is hierdoor nog spannender, omdat je helemaal in de gedachten en gevoelens van de drie meisjes wordt meegesleurd.

Voorbeeld:

De rode tekst tussen de drie verhaallijnen door maken het verhaal vooral spannend. De moordenaar weet altijd op een slimme manier te ontkomen en lijkt wel overal te zijn. Door deze kleine tekstjes vertelt hij al een beetje wat hij van plan is maar nog niet hoe hij zijn plan gaat uitvoeren.

Fragment:

Ik kijk naar mijn handen. Over een paar minuten hou ik Tess hiermee vast. Zal ik het snel doen? Langzaam? Zal ik iets in haar oor fluisteren? Ze zal niet luisteren. Ze zal alleen aan zichzelf denken. Ik vouw mijn handen samen. Na een paar seconden hoor ik voetstappen. Ze komen diep vanuit het donkere, koude huis. Het gaat beginnen.

Mening 2:

Ten tweede vind ik het boek erg meelevend. Omdat het verhaal in de ik-persoon is geschreven, staat alles over de gevoelens en gedachten van de drie hoofdpersonen duidelijk in het boek vermeld. Ook de tekst, geschreven vanuit het perspectief van de moordenaar, laat je zien wat de moordenaar denkt. Als je het boek hebt gelezen, snap je best dat de drie meisjes in een verschrikkelijke situatie zaten toen ze vermoord werden

Voorbeeld:

Als de moordenaar uiteindelijk aan Tess vertelt waarom hij de zes meisjes die op zijn lijst staan, wil vermoorden. Nu leef je heel erg mee met de moordenaar. Ondertussen probeert hij Tess om het leven te brengen. Eerst verdooft hij haar met een grote spuit. In het boek staat goed omschreven hoe Tess zich voelt als ze bijna bewusteloos raakt door de spuit.

Fragment:

Mijn adem hapert en mijn hart mist een slag. Het gevoel dat er iets niet klopt is zo sterk dat ik er misselijk van word. Ik deins achteruit. Het gebeurt zo snel dat ik niet kan reageren. Ik word door iemand vastgepakt. Vingers op mijn mond en neus, een hand op mijn keel.

Mening 3:

Tenslotte vind ik het boek erg shockerend. Dat iemand zelfmoord pleegt, is natuurlijk altijd een grote schrik bij familie en vrienden. Maar als er drie meisjes van dezelfde school zichzelf om het leven brengen, is dit natuurlijk helemaal shockerend. Door hetgeen onlangs bij ons op school is gebeurd, realiseer je je nog meer hoe ingrijpend een zelfmoord is. Niet alleen voor de familie maar zeker ook voor de leerlingen en docenten op school.

Voorbeeld:

Aan het einde van het boek lees je de ervaringen van Leila. Zij heeft wel zelf besloten om zelfmoord te plegen. Dit dagboek geeft je ook een shock en laat je erg meeleven. Elk meisje op de lijst van de moordenaar heeft eraan bijgedragen dat Leila zelfmoord heeft gepleegd. Leila schrijft hier wat het allemaal met je kan doen als je je elke dag heel eenzaam voelt.

Fragment:

Ik ben opgestaan en naar buiten gelopen, langs de tafels vol pratende en lachende mensen. De tranen stroomden over mijn wangen. Iedereen keek naar me, maar niemand kwam naar me toe. Mensen wendden hun blik af, deden net alsof dat huilende meisje niet bestond. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld.

Opvallendste fragment

Als opvallendste fragment heb ik gekozen voor bladzijde 217. Hier wordt duidelijk waarom Michel al de moorden heeft gepleegd. Je wordt in het boek de hele tijd op het verkeerde been gezet over wie de moorden heeft gepleegd en waarom ze zijn gepleegd. Dit fragment vormt de ontknoping van het boek en hiervoor wil je het boek in een ruk uitlezen.

Korte verwerkingsopdracht - nieuwsbericht

Golf zelfmoord op Amsterdamse school

Het Spinoza Lyceum in Amsterdam is opgeschrikt door een opvallende reeks zelfmoorden onder leerlingen. In korte tijd hebben drie meisjes zichzelf van het leven beroofd.

Gistermiddag maakte de school bekend dat de 16-jarige Yara woensdagavond door een trein is gegrepen. Eerder werd al bekend dat twee andere leerlingen een einde aan hun leven hadden gemaakt. `Het overlijden van de leerlingen heeft een enorme impact op onze school’, aldus de rector van het Spinoza Lyceum. Volgens de rector waren er geen signalen van pesten bekend. ‘We doen onderzoek om dat met zekerheid uit te sluiten. De ouders van de meisjes zullen ook bij dit onderzoek worden betrokken.

De ervaring bij medeleerlingen

De verslagenheid onder medeleerlingen is enorm. ‘Yara was mijn beste vriendin, ’aldus een hevig geëmotioneerde Romee Verbeek. ‘Ik heb er vannacht niet van kunnen slapen. Op de middelbare school is een stilteruimte ingericht voor de scholieren die de meisjes willen herdenken. Ook is er in alle klassen over de zelfmoorden gepraat.

Wat je kunt doen

‘Zelfmoord kan aanzetten tot zelfmoord. Jongeren zijn daar gevoelig voor, bijvoorbeeld door de druk die ze op school of in hun vriendenkring ervaren, ‘aldus een woordvoerder van het zelfmoordsteunpunt 113Online. ‘Het is belangrijk dat leerlingen over hun gevoelens blijven praten.’

Lange verwerkingsopdracht - dagboekfragmenten

Dagboek fragment uit een dagboek van Leila

Hallo Tess,

Het is gek om een brief te schrijven aan iemand die ik nog nooit heb gezien. Toch kennen we elkaar goed. Heel erg goed zelfs. We hebben elkaar op die chatsite ontmoet. We konden daar uren kletsen. Het voelde zo goed. Je vertelde hoe verdrietig je was na je verhuizing. En ik durfde eindelijk aan iemand te bekennen hoe eenzaam ik al jaren was op school. Door jou kreeg ik weer hoop. Misschien was mijn leven toch de moeite waard. Misschien was ik de moeite waard. Die middag in het café heb jij die hoop volledig de grond in geboord.

Toen ik binnenkwam was je er nog niet. Ik heb een tafeltje bij het raam uitgezocht, zodat ik je kon zien aankomen. We hadden afgesproken om allebei iets roods aan te trekken. Ik had zelfs een nieuwe rode jas gekocht. Ik wilde zo graag dat je me leuk zou vinden. Ik bestelde een cola en ik wachtte heel lang. Ik stuurde je berichtjes om te vragen waar je bleef, maar je was offline. Twee uur later begreep ik dat je niet meer van plan was om te komen.

Hi Noa en Danique,

Als er twee meisjes een brief verdienen, dan zijn jullie het wel. Sinds april zit ik bij jullie in het hockeyteam, Meisjes A6. Ik wil even een ding duidelijk maken. Het was niet mijn idee om te gaan hockeyen. Mijn ouders hadden het geregeld. Waarschijnlijk hoopten ze dat ik wat vriendinnen zou krijgen. Ik vind het vreselijk dat ik ze weer teleurgesteld heb. Soms begrijp ik niet dat ze nog van me houden. De eerste hockeytraining was al gelijk een ramp. Ik kan me de blik in jullie ogen nog heel goed herinneren toen ik het veld opliep. Jullie keken alsof ik van een andere planeet kwam. In een seconde hadden jullie de beslissing gemaakt dat ik er niet bij hoorde. Dat hebben jullie me laten weten ook. Elke training hebben jullie me genegeerd, tot groot vermaak van de rest van het team. Als ik een bal miste lachte het hele team mij uit. Ik had er wat van kunnen zeggen of bij de trainer kunnen klagen over jullie irritante en kinderachtige gedrag. Maar ik hield mijn mond. Ik had het gevoel dat het toch niks zou veranderen. De afgelopen weken ben ik niet gaan trainen. Niemand uit het team heeft gebeld om te vragen waarom ik niet meer kwam. Het zal voor jullie wel een opluchting zijn dat ik voor altijd wegblijf. 

Hoi Yara,

Ik heb jouw naam ook op het lijstje gezet. Ken jij die foto van mij nog die jij bijna aan de hele klas hebt laten zien? Iedereen vond het echt super grappig. Ik kon er alleen niet om lachen. Waarschijnlijk dacht je dat ik de foto nooit zou zien. Later is deze foto ook op Instagram geplaatst. Waarschijnlijk wisten de kinderen uit de klas niet dat ik een Instagram-account heb. Maar ik heb wel een Instagram-account (met vijftien volgers). En een of andere sukkel had mij in de reactie getagd. Daarna heb ik alle reacties gelezen. Ik voelde me hierdoor echt heel rot. Dankzij de foto die jij toen aan de klas hebt laten zien, wist ik zeker dat de hele school mij haatte. Toen ik de volgende dag op school kwam, had ik het gevoel dat iedereen mij aanstaarde. En ik wist bijna zeker dat ik iemand ‘daar heb je het fotomodel’ hoorde zeggen.    

Bronvermelding
www.melwallisdevries.nl
www.scholieren.com
www.leestafel.info