Boekverslag Verdoofd - november 2015

Inleiding

Toen ik hoorde dat we weer een leesverslag moesten maken, heb ik lang getwijfeld over welk boek ik zou kiezen. Ik heb uiteindelijk gekozen voor het boek ‘Verdoofd’ van Cis Meijer. Ik heb het boek in drie dagen uitgelezen, dat is voor mijn doen erg snel. Het boek was gelijk erg spannend waardoor ik het eigenlijk in een keer uit wilde lezen. Ik heb voor dit boek gekozen omdat mijn zusje het gelezen had. Zij dacht dat ik dit boek ook wel leuk zou vinden. Ik heb de achterkant gelezen en het leek mij inderdaad een erg leuk en vooral spannend boek. Ik houd van spannende boeken omdat ik anders moeite heb om ze uit te lezen.

In dit leesverslag komen eerst de zakelijke gegevens aan de orde en de samenvatting. Ik geef mijn mening over het boek en heb als korte verwerkingsopdracht een poster (advertentie) voor het boek gemaakt. Voor mijn lange verwerkingsopdracht heb ik een interview met de hoofdpersoon uitgewerkt.

Zakelijke gegevens  

Titel                     : Verdoofd
Auteur                 : Cis Meijer
Aantal bladzijden  : 237
Uitgever              : De Fontein, Utrecht
Jaar van uitgave : 2014

Samenvatting

Het verhaal gaat over Lotte. Zij woont samen met haar vader in Nederland. Nina, de zus van Lotte, is naar Parijs verhuisd om daar te gaan werken als model. De moeder van Lotte en Nina is vertrokken, opzoek naar een nieuw leven. Als Lotte op een dag een ansichtkaart van Nina krijgt, zegt iets in haar dat er iets mis is met haar zus. Het is namelijk al haar tweede kaart die week en de woorden ‘P.S.: doe de groeten aan mama’ staan eronder. Lotte bestudeert de kaart goed en ze ontdekt de letters HLP, wat natuurlijk help betekent. Ze weet haar vader over te halen om samen naar Parijs te gaan. 

Ze logeren in Parijs bij een oude vriendin, Josephine, en haar zoon Jean-Paul. Als Lotte en haar vader net in Parijs zijn aangekomen, belt ze de huishoudelijk hulp op. Het blijkt dat er nog een kaart is binnengekomen. Daarop staan de geheime woorden 4. Arr. l. Volgens Jean-Paul betekent 4. Arr. het vierde arrondissement in Parijs. Nu heeft Lotte echt door dat er iets mis is met haar zus en ze gaat op onderzoek uit. Ze doorzoekt  het hele vierde arrondissement maar ze vindt geen aanwijzingen over haar zus. Als ze terugkomt in het huis van Josephine ligt er een vogel met een geknakte kop bij haar bed. 

De volgende dag ontmoet ze Tamati, de buurman. Ze vertelt hem over haar situatie, maar Tamati heeft de avond ervoor ook niet gehoord of gezien dat met de vogel te maken kan hebben. Hij vertelt over zijn broer Anaru. Hij leeft in de catacomben van Parijs. Hij is helderziend en kan Lotte misschien helpen haar zus te vinden. Zijn broer kan slecht tegen bezoek en het is erg gevaarlijk in de catacomben omdat er drugsdealers en andere gevaarlijke personen rondlopen. 

Lotte belt eerst met het modellenbureau van haar zus. Ze wil graag Lisandro spreken. Hij helpt Nina altijd met haar make-up voor een fotoshoot.

Lotte gaat daarna op weg naar de catacomben van Parijs om Anaru te spreken. Daar  wordt ze aangehouden door een junk maar gelukkig op het nippertje gered door Deborah. Zij brengt haar uiteindelijk naar Anaru. Hij is in trance maar wordt opeens wakker en stikt bijna. Verder roept hij: “Help haar! Je moet haar helpen!” Lotte gaat daarna samen met haar vader, Josephine en Jean-Paul naar een expositie van Abe Blom. Hij is gezichtsblind en kan gezichten alleen maar herkennen aan speciale kenmerken. Door de dorst en door de spanning valt Lotte flauw. Abe, de beeldhouwer van de expositie, helpt haar. ‘s Avonds ligt er een steen met een papiertje eromheen op haar kamer. Op het papiertje staat Lotte met een groot kruis op haar hoofd. Diezelfde middag is ze ook al aangereden door een scooter.

De volgende dag ontmoet ze Lisandro. Hij geeft haar de sleutel van Nina’s kamer. Jean-Paul en Lotte mogen even kort op de kamer van Nina kijken. Dat is net lang genoeg om haar dagboek en de laptop mee te nemen. Uit haar laptop blijkt dat Nina gezocht heeft op de term ‘Rosselini’. Lotte ontdekt dat er een Bella Rosselini in Parijs heeft gewoond, maar juist toen het heel goed ging met  haar beeldhouwcarrière is ze overleden. ‘s Middag is ze alleen thuis en komt Abe op bezoek. Samen eten ze een ijsje en Lotte gaat weer naar het huis van Josephine. Daar lijkt haar kat Fifi verdwenen te zijn. Ze gaat de kat zoeken, maar wordt aangevallen in een donker steegje. De aanvaller probeert haar keel dicht te knijpen. Gelukkig kan ze de aanval afweren en loopt het net goed af. ’s Avonds komt Lotte erachter dat er nog een familielid van Bella Rosselini leeft. Hij woont ook in het vierde arrondissement. Samen met de speurhond Vatan gaat ze op pad. Ze laat Vatan aan spullen van Nina ruiken en hij brengt haar bij een huis. Het blijkt woning nummer 1 te zijn. De l. op de kaart van het 4 arr. moest een 1 zijn.

Lotte gaat stiekem naar binnen en ze hoort het liedje ‘Benat, de lievelingssong van haar zus. Ze wordt betrapt door de bewoner. Dat blijkt Abe te zijn. Hij kan wel wat gezelschap gebruiken nu hij bijna klaar is met zijn sculptuur. Ze beseft dat hij het familielid is en de vriend van haar zus. Abe bindt Lotte vast en vertelt hoe hij de codes op de kaarten ontdekte en van Josephine hoorde dat Lotte zou komen. Hij probeerde haar met de vogel en foto af te schrikken. Nina had al snel door dat Abe een psychopaat was en ze wilde de vriendschap verbreken. Nina is het eerste meisje dat Abe zich kan herinneren door haar ene bruine en ene groene oog. Hij ziet dat als een teken. Als hij haar niet als vriendin kan hebben, dan zal hij haar schoonheid voor altijd vereeuwigen. Hij heeft haar verdoofd met papavers en met sneldrogende klei besmeerd. Op de geboortedag van zijn moeder, die hij ook vergiftigd heeft, wil hij dat vervolgens in brons gieten.  Lotte weet haar handen uiteindelijk uit het touw te bevrijden. Vatan geeft haar softbal aan en daarmee schakelt ze Abe tijdelijk uit. Als ze haar zus naar buiten wil brengen, komt hij helaas weer bij en volgt een zware worsteling. Op dat moment komt Jean-Paul aan met de politie. Hij ging naar de kamer van Lotte en zag haar laptop openstaan op dit adres. Lotte weet Nina op het nippertje te redden en alles komt weer goed.

Mijn mening

Mening 1:

Ten eerste vind ik het boek super spannend. Dat komt, omdat je de gebeurtenissen in het boek heel slecht kan voorspellen. Telkens weer gebeuren er dingen, waardoor het lijkt alsof Lotte haar zus nooit gaat vinden. Het boek is vooral geschreven in een ik-perspectief. Hierdoor wordt het nog spannender, omdat je net zoveel weet als de hoofdpersoon. Je wordt helemaal in de gedachten en de gevoelens van Lotte meegesleurd.

Voorbeeld:

Als Lotte de catacomben van Parijs binnengaat, op zoek naar Anaru, wordt ze al snel gegrepen door een junk. Hij dreigt met een mes en wil al het geld van Lotte hebben. In het boek wordt alles heel goed en realistisch beschreven, waardoor je een goed voorstelling krijgt van de situatie.

Mijn armen en benen trillen, en ook mijn ogen, mijn lippen. Ben ik er bijna? Een zucht warme wind gaat langs mijn haren. Ik houd mijn adem in. Het is alsof iemand in mijn gezicht blaast. Onzeker deins in naar achteren. Maar dan grijpt iemand me beet!

Mening 2:

Ten tweede vind ik het boek erg meelevend. Omdat het verhaal in de ik-persoon is geschreven, staat alles over de gevoelens en gedachten van Lotte heel duidelijk in het boek vermeld. Als je het boek goed hebt gelezen, snap je best dat Lotte in een verschrikkelijke situatie zat waarbij haar zus zomaar was vermist, maar in het begin niemand haar geloofde.

Voorbeeld:

Als Lotte heeft ontdekt dat Abe haar zus gevangen heeft gehouden, gaat ze snel naar zijn huis. Ze ziet dat Abe een beeld probeert te maken van Nina. Er ontstaat een gevecht tussen Abe en Lotte. Na alles wat Lotte heeft meegemaakt, hoop je nu echt dat Lotte van Abe wint en haar zus alsnog kan redden.

Als Vatan nou maar komt. Het is nu of nooit. Abe stopt met roeren. Wat bazel jij nou? Vatan! De brul komt uit mijn tenen. Dan hoor ik de deurklink bewegen en de deur vliegt open.

Mening 3:

Als laatste vind ik het boek best realistisch. In het verhaal staan veel dingen geschreven over de kunst in Parijs. Cis Meijer heeft er zelf ook gewerkt als model en ze heeft een grote interesse in Parijs. Dit heeft ze allemaal verwerkt in haar verhaal. Hierdoor lijkt het alsof het verhaal ook gewoon nu had kunnen plaatsvinden. Het enige wat mij een beetje onrealistisch lijkt, is dat iemand de schoonheid van een meisje wil vereeuwigen door een beeld van haar de maken. Dus niet haar na te maken, maar haar in de klei te verstoppen.

Voorbeeld:

Lotte gaat samen met haar vader, Josephine en Jean-Paul naar een expositie in Parijs kijken. Als je wat vaker in Frankrijk bent geweest, heb je vast wel eens een reclame of een zo’n expositie gezien. Verder gaat Lotte in het verhaal naar een museum wat ook echt in het vierde arrondissement van Parijs ligt.

Galerie Seine 51 in het vierde arrondissement is oververhit en ik snak naar een koele plek. Iemand pakt mijn arm vast. Wat ben jij laat! Jean-Paul bekijkt me met een bezorgde blik. Je ziet eruit alsof je aan een bootcamp hebt meegedaan

Opvallendste fragment

Het opvallendste fragment uit het boek vind ik het stuk waarin Lotte wordt aangevallen door Abe als ze aan het zoeken is naar de kat Fifi. Van Josephine moet Lotte verplicht zoeken naar de kat. Dat is heel raar, omdat ze eerder heeft gezegd dat Parijs erg gevaarlijk is om alleen rond te lopen als meisje van haar leeftijd. Als ze in een donker steegje naar Fifi zoekt, wordt ze aangevallen door Abe met een masker op. Als Abe net tien seconden weg is, komt Jean-Paul opeens aangelopen. Door deze gebeurtenis lijkt het alsof Josephine en Jean-Paul iets met de verdwijning van Nina te maken hebben.

Korte verwerkingsopdracht - advertentiecampagne

Lange verwerkingsopdracht - interview

Deze week ga ik voor de schoolkrant langs bij Lotte. Zij heeft pas geleden in Parijs een spannend avontuur beleefd en ik ga haar vandaag over haar belevenissen interviewen.

Wil je je even voorstellen?

Ik ben Lotte, ik ben 15 jaar en ik woon in Nederland, samen met mijn vader. Mijn zus is naar Parijs vertrokken om daar te werken als model. Mijn moeder is bij ons gezin weggegaan om een nieuw leven te beginnen. 

Wat zijn je hobby’s?

Ik vind softbal erg leuk om te doen. Ik speel nu bij de selectie. Toen ik weer terug was uit Parijs, heb ik veel met Vatan geoefend om de bal in een strakke en rechte lijn te gooien. Ik ben nu de vaste pitcher van mijn team. Daarnaast vind ik het leuk om te chatten met mijn zus Nina over haar werk in Parijs

Waarom had je gelijk het gevoel dat er iets mis was?

Het was al de tweede kaart die Nina stuurde die week. Toen we haar kwamen opzoeken in Antwerpen had ze duidelijk gezegd dat ze maar één kaart per week zou sturen. Ook stond er onderaan de kaart: ‘P.S.: doe de groeten aan mama’. Toen mijn moeder bij ons vertrok, hebben we afgesproken dat we niet zoveel meer over haar zouden praten om het snel te vergeten. Daarnaast kreeg ik een soort van visioen waarin ik Nina zag huilen en hoorde roepen om hulp.

Hoe heb je je vader over kunnen halen toch naar Parijs te gaan?

Ik heb mijn hele verhaal aan hem verteld en gezegd dat ik Nina graag nog een keer wilde bezoeken. Mijn vader was er in het begin fel tegen, omdat hij tijdens zijn vorige bezoek ruzie kreeg met Nina. Ik denk dat hij uiteindelijk toch heeft meegewerkt, omdat hij het graag wilde goedmaken

Was je niet bang toen het voelde alsof je de hele tijd werd achtervolgd?

Natuurlijk was ik erg bang. Ik keek de hele tijd achterom om te zien of er toch niet iemand achter mij aankwam. Toen ik de vogel met zijn geknapte kop en de foto om de steen zag liggen, dacht ik echt dat iemand mij probeerde te vermoorden. Ook tijdens de achtervolging door motorrijder was ik erg bang. Volgens mij heb ik in mijn hele leven nog nooit zo hard gefietst. Toen ik in het steegje zocht naar de Kat Fifi had ik er ook helemaal geen goed gevoel bij. Gelukkig kwam Jean-Paul net op tijd.

Heb je nooit gedacht dat Nina gewoon met vakantie was?

Dat heb ik zeker wel even gedacht. Toen zelfs Lisandro dacht dat Nina op vakantie was gegaan, heb ik er echt over getwijfeld of Nina wel in gevaar was. Maar toen ik bij Anaru aankwam, wist is gelijk weer dat ze echt in gevaar was. Hetzelfde geldt voor de koffer die nog in de kamer van Nina lag. Gelukkig ben ik niet teruggegaan naar Nederland en is alles toch nog goed gekomen.

Wat zijn je plannen voor in de toekomst­?

Ik wil graag een goede softbalspeelster worden. Mijn doel is om later de pitcher van het Nederlands elftal te worden. Ook wil ik Nina wat meer gaan bezoeken. Ik chat nu al veel met haar, maar het lijkt mij leuk om met Nina een keer te gaan winkelen in Parijs. 

Bronvermelding

www.cismeijer.nl

Boekverslag De labyrintrenner - mei 2015

Inleiding
Stel je eens voor, je wordt wakker in een metalen lift en je kan je niks meer herinneren. Als je uit de lift stapt, blijk je vast te zitten in een gigantisch labyrint met dodelijke grievers. Dit zijn een soort slakken die half menselijk en half mechanisch zijn. Je treft er andere jongens die al drie jaar aan het zoeken zijn naar de uitgang maar nog niets hebben kunnen vinden. Dit overkwam hoofdpersoon Thomas in het boek ‘De labyrintrenner’.
Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik ergens heb gelezen dat het een erg spannend boek is. En dat klopt, want ik wilde maar door blijven lezen, terwijl ik normaal niet zo van lezen houd. Al vanaf de eerste bladzijde zit je midden in het verhaal. Dit is het eerste deel uit een trilogie over ‘De labyrintrenner’. Ik ben nu deel twee ‘De schroeiproeven’ aan het lezen. Die is al net zo goed geschreven als het eerste deel. Het boek heeft in Nederland geen prijzen gewonnen, maar is wel verfilmd. Inmiddels heb ik de film ook gezien. Ik vond de beschrijvingen in het boek beter, de film ging soms wel erg snel.
In dit leesverslag komen eerst de zakelijke gegevens aan de orde en de samenvatting. Ik geef mijn mening over het boek en heb als korte verwerkingsopdracht tien plaatjes over het boek gezocht. Voor mijn lange verwerkingsopdracht heb ik ervoor gekozen om een toets te maken.

Zakelijke gegevens
Titel: De labyrintrenner

Auteur: James Dashner
Vertaald door: Rogier van Kappel
Aantal bladzijde: 382
Uitgever: Querido, Amsterdam
Jaar van uitgave: 2015 (veertiende druk)   

Samenvatting

Het verhaal begint als de hoofdpersoon Thomas wakker wordt in een metalen lift. Hij is zijn geheugen kwijt en weet alleen nog zijn naam. Na een half uur komt de lift tot stilstand en hoort hij geluid boven zich. Een luik gaat open en er verschijnen twee jongens, Alby en Newt. Alby is de leider van de groep. Als Thomas uit de lift wordt getild, ziet hij ongeveer vijftig jongens van circa vijftien jaar. De ruimte waar Thomas terechtkomt, wordt de Laar genoemd. Er staan vier grote muren omheen van steen en daarachter bevindt zich een groot labyrint. Tijdens een rondleiding ziet Thomas dat er vier deuren naar het labyrint gaan. Deze gaan elke avond dicht, want er zitten gevaarlijke monsters in het labyrint, de zogenaamde grievers. Het is een combinatie van een dier en een moordwapen. Als een griever je raakt met zijn wapens, verslap je en kun je bijna niks meer doen. Gelukkig wordt er elke maand een doos opgestuurd met grieverserum. Door dit serum gaat de steek over, maar onderga je verschrikkelijke pijnen en komen slechte herinneren terug. Dit proces noemen de jongens ‘de Verandering’.

Elke ochtend gaan de deuren weer open en trekt een groepje jongens (renners) het labyrint in om de boel te verkennen. Elke nacht verschuiven de deuren, waardoor er telkens een ander patroon ontstaat in het labyrint. Thomas krijgt uitgelegd waar de jongens eten, slapen en werken. Nu Thomas dit hoort, krijgt hij een grote drang om renner te worden en elke dag het labyrint in te gaan. Die avond rent Minho het labyrint uit. Hij zegt dat hij een dode griever heeft zien liggen. Minho is de leider van de renners en al bijna twee jaar bezig met het ontcijferen van het labyrint. De volgende dag gaan Alby en Minho op zoek naar de dode griever. Het is de bedoeling dat ze vroeg in de middag terug zijn, maar ’s avonds, vlak voordat de deuren sluiten, zijn ze er nog niet. Thomas gaat tegen de regels het labyrint in om de jongens te redden. Alby is gestoken door een griever, waardoor Minho al het zware werk alleen moest doen. Het lukt Thomas uiteindelijk om Alby te redden en samen met Minho vier grievers te verslaan.

De volgende ochtend worden Minho en Thomas met luid gejuich onthaald en krijgt Alby het grieverserum toegediend. Thomas wordt na lang discussiëren benoemd tot renner. Hij gaat  samen met Minho op pad om het labyrint te verkennen. Ze ontdekken een vreemd gat aan de rand van een klif in het labyrint. Volgens Minho komen de grievers hierdoor naar buiten en naar binnen. Plotseling gaat er een groot alarm af en rent iedereen naar de Box. Normaal treffen ze daar een nieuwe jongen, maar deze keer is het een meisje dat in coma ligt. Ze heeft een briefje in haar hand met de tekst: ‘Zij is de laatste, ooit’. Ze wordt maar niet wakker. Thomas lijkt haar te kennen en hij krijgt allemaal telepathische berichten van haar binnen. Het meisje heet Teresa. Als ze na een aantal dagen toch wakker wordt, wordt de hele Laar op zijn kop gezet. Het blijft constant avond, de Box brengt geen nieuwe voorraden meer en de deuren naar het labyrint gaan niet meer dicht. Ook komen de grievers elke avond om iemand te doden.

De jongens moeten snel een uitgang vinden. Thomas laat zich steken door de grievers en maakt de verandering mee. Hierin ziet hij hoe hij kan ontsnappen uit het labyrint. Hij gaat  aan de slag en tekent alle kaarten die ze de afgelopen twee jaar verzameld hebben op doorschijnend papier. Hij legt ze op elkaar en de woorden float, catch, bleed, death, stiff en push verschijnen. Volgens Thomas moest je deze woorden invoeren op een computer in het grievergat. De volgende avond gaan veertig jongens met Thomas mee naar dit grievergat. De grievers staan ze op te wachten. Terwijl de andere jongens vechten met de grievers, springen Thomas, Teresa en Chuck in het grievergat om de code in te voeren. Dit lukt uiteindelijk en alle grievers zijn dan binnen een seconde verdwenen. Slechts de helft van de jongens heeft de tocht overleefd. Ze lopen door een lange gang en komen terecht bij de scheppers. Dit zijn de mensen die de jongens in het labyrint hebben gestopt. Hij blijkt dat het labyrint een test is om in de echte wereld beter te kunnen overleven. De jongens worden gered door een groep mensen en naar een veilige plek gebracht. De ellende lijkt over te zijn …..

Mening

Mening 1:

Ik vind het boek super spannend. Dat komt omdat je de gebeurtenissen in het boek niet kunt voorspellen. Telkens gebeuren er gekke dingen, waardoor het lijkt dat ze nooit een uitgang kunnen vinden. Het verhaal is geschreven in een personaal-perspectief. Als lezer weet je dus niets meer dan Thomas. Hij is in het boek daarom ook de onzichtbare verteller.

Voorbeeld:

Als Thomas ’s nachts het labyrint ingaat, maakt hij kennis met een griever. Hij rent zo hard als hij kan en ontsnapt samen met Minho uit handen van de grievers die de jongens willen doden. In het boek wordt dit stukje heel spannend verteld en ik heb dit bijna in een ruk doorgelezen.

Vol afgrijzen tuurde Thomas naar het monsterlijke ding dat nu door de lange gangen van het labyrint op hem afkwam. Hij zag eruit als een experiment dat op een verschrikkelijke manier was misgelopen – iets uit een nachtmerrie. (blz. 133, 113 woorden)

Mening 2:
Ik vind het ook een meelevend boek. De jongens die vastzitten in het labyrint maken allemaal verschrikkelijke dingen mee en ze hopen dat dit allemaal snel over is. Je leeft met de jongens mee die in het labyrint vastzitten. Als je het boek hebt gelezen, snap je maar al te goed hoe het leven midden in het labyrint is geweest. De schrijver is heel precies in zijn beschrijvingen waardoor je zo goed kunt meeleven.

Voorbeeld:
In het begin van het boek, als Thomas net uit de box is gehaald, krijgt hij een rondleiding van leider Alby. In de rondleiding vertelt hij dat ze al drie jaar aan het zoeken zijn naar een uitweg uit het verschrikkelijke labyrint. Je leeft nu echt met Alby en de andere jongens mee. Je hoopt net zo hard als zij dat ze eindelijk een uitweg uit het labyrint kunnen vinden.

De boerderij, waar een paar werkers nog steeds over de akkers liepen, nam de gehele noordoosthoek van de Laar in beslag. De dieren bevonden zich in de zuidoosthoek en hij hoorden ze loeien, kraaien en blaffen. (blz. 29, 145 woorden)

Mening 3:

Ik vind het boek onrealistisch. De schrijver heeft bij het schrijven van dit boek veel gebruik gemaakt van zijn fantasie. James Dashner heeft een hele wereld bedacht waar een

verschrikkelijk ongeluk is gebeurd en waar kinderen de wereld moeten gaan redden.

Voorbeeld:

Ongeveer vijftig jongens en een meisje worden in een labyrint gezet en worden getest op hun kwaliteit en doorzettingsvermogen. Ze moeten een uitweg vinden door te overleven op een verschrikkelijke plek midden in een groot labyrint met dodelijke grievers eromheen. Als ze na drie jaar uit het labyrint zijn ontsnapt, zijn ze nog lang niet klaar met het uitvoeren van testen.

We kunnen niet terug naar de plek waar we vandaan zijn gekomen. Ik heb het gezien en ik herinner me vreselijke, afschuwelijke dingen. Verschroeid land, een ziekte … iets wat de Vuring wordt genoemd. Het was afschuwelijk. Heel wat slechter dan we het hier hebben.
(blz. 312, 102 woorden)

Opvallendste stuk uit het boek

Ik vind de laatste bladzijde, de Epiloog, het opvallendste stuk uit het boek. Dit is een brief van de voorzitter van organisatie Wicked aan alle medewerkers. Hierin vertelt zij dat zij vindt dat de proeven goed geslaagd zijn, ondanks dat er twintig doden zijn gevallen. Het lijkt net alsof het verhaal ten einde is gekomen. Maar na het lezen van deze brief blijkt dat het verhaal nog niet af is en het verder gaat in deel twee 'De schroeiproeven'. De brief is zodanig geschreven dat je gelijk deel twee uit de bibliotheek wil halen. Het verhaal leek af, totdat deze brief komt. (blz. 381)

Korte verwerkingsopdracht - tien foto's bij het verhaal

Thomas en Teresa konden in het verhaal met elkaar praten via telepathie.

Dit is deel twee van de serie ‘De labyrintrenner. Ik ben nu bezig om dit boek te lezen. Aan het einde van het eerste deel wordt alvast een korte vooruitblik gegeven op het vervolg ‘De schroeiproeven’.

De renners maakten elke dag een kaart van hun deel van het labyrint. Je moest hiervoor een goed geheugen en een hele goede conditie hebben. Door de kaarten op elkaar te leggen, heeft Thomas de code voor de computer gevonden. 

Aan de buitenkant van het labyrint zat een grote klif met het grievergat eronder. Door het grievergat zijn de jongens en Teresa na bijna twee jaar zoeken ontsnapt uit het labyrint. Toen Thomas en Minho voor het eerst in het labyrint waren, hebben ze de vier grievers van de klif afgelokt

Om het labyrint en de grievers uit te schakelen, moesten Thomas, Teresa en Chuck op een rode knop drukken.  Nadat ze de code hadden ingevoerd, verscheen er onder aan de computer een grote rode knop. 

De Laar is omsingeld door een groot labyrint. Er zijn totaal vier deuren naar het labyrint, die elke nacht dicht gaan. Toen Thomas voor het eerst het labyrint inging, wist hij nog niet wat hem te wachten stond

De Box is een grote lift waar elke maand een nieuwe jongen en goederen mee worden vervoerd. Het verhaal begint als Thomas in de Box zit en hij zijn geheugen kwijt is. Als Thomas uit de Box wordt getild, weet hij niet waarin hij is beland.

In het verhaal komen ook mestkevers voor. Dit zijn kleine kevers met Wicked op hun rug. De grievers konden zien waar hun vijand was, omdat de kevers hun de weg wezen.

Om beter en makkelijker te kunnen rennen, dragen Thomas en de andere renners sportschoenen. 

Dit stelt het grieverserum voor. Het moet ingespoten worden als je gestoken bent door een griever. Thomas is gestoken en gelijk hebben de andere jongens het serum ingespoten. Door dit serum krijg je heftige pijn en je oude herinneringen terug.

Lange verwerkingsopdracht - toets

Waar of niet waar

1.      Het is Thomas gelukt om een griever te doden.    waar
2.      Gally is uiteindelijk gedood door Chuck.   niet waar
3.        Newt is vroeger ook renner geweest. waar
4.      WICKED is nu klaar met de experimenten op kinderen. niet waar
5.       De kaarten zijn verband door Alby. waar

Meerkeuzevragen

Wat was het rijtje van de ontsnappingscode:

A.    Catch, Bleed, Float, Death, Stiff, Push

B.    Stiff, Death, Bleed, Catch, Float, Push

C.   Float, Catch, Bleed, Death, Stiff, Push

D.   Bleed, Death, Stiff, Float, Catch, Push

Hoe heet de belangrijkste slaapplek van de jongens op de Laar

A.    Hoeve

B.    Toeve

C.   Boeve

D.   Goeve

      Wat zijn de vijf beroepen op de Laar

A.    Bouwer, Renner, Visser, Bagger, Graver

B.    Bouwer, Renner, Zwabber, Boer, Graver

C.   Renner, Zwabber, Visser, Boer, Bagger

D.   Bouwer, Renner, Zwabber, Bagger, Graver

4    Wie is de leider van de bouwers

A.    Minho

B.    Gally

C.   Newt

D.   Wok

 Wat eten de jongens als ze zijn gered door een groep andere mensen

A.    Friet

B.    Klunk

C.   Boerenkool

D.   Pizza

Open vragen

1.      Wie heeft Chuck vermoord? Gally
2.       Wie is de co-leider? Newt
3.      Wat moet er worden ingespoten als je door een griever bent gestoken?    
        Grieverserum
4.      Hoe noemen de Laarders een nieuweling? Nobie
5.        Hoe heet het grote stuk land midden in het labyrint? De Laar
6.      Wie is de beste kok op de Laar? Wok
7.      Wat staat er op het briefje dat Teresa bij zich heeft? Zij is de laatste, ooit
8.       Wat gebruikt de organisatie WICKED als spionnen? Mestkevers
9.      Wat is het beroep van Chuck? Zwabber
10.        Wat is er aan het einde van het bos op de Laar te vinden? Een begraafplaats
    
    Bronvermelding
    wikipedia.org/wiki/De_labyrintrenner
    www.scholieren.com
    www.youngadultbooks.nl

Boekverslag Boy 7 - januari 2015

Inleiding

Stel je eens voor, je ligt op een snikhete, kale grasvlakte en je bent je geheugen kwijt. Je weet niet hoe je er gekomen bent en zelfs je eigen naam weet je niet meer. Dit overkwam de jongen in het boek Boy 7. Ik heb dit boek gekozen, omdat het een heel spannend boek is en het is heel erg goed geschreven. Het hele verhaal is in de ik-vorm. Hierdoor wordt het spannender en dringt het nog meer tot je door. De lezer weet niks meer of minder dan de ik-persoon en je gaat helemaal mee in de gedachten van Boy 7. Ik heb al meerdere boeken van Mirjam Mous gelezen, waaronder Password. Ook dit is een heel spannend boek.

Boy 7 was genomineerd door de Jonge Jury in 2011. Er is een toneelvoorstelling over Boy 7 gemaakt, die eind januari ook in Gorinchem te zien is.

In dit leesverslag komen eerst de zakelijke gegevens aan de orde en de samenvatting. Ik geef mijn mening over het boek en heb als korte verwerkingsopdracht een nieuwsbericht over het boek gemaakt. Voor mijn lange verwerkingsopdracht heb ik ervoor gekozen een nieuwe omslag te maken.

Zakelijke gegevens

Titel: Boy 7

Auteur: Mirjam Mous

Aantal bladzijden: 284

Uitgever: Van Holkema & Warendorf, Houten

Jaar van uitgave: 2012 (derde druk)

Samenvatting

Boy 7 speelt zich af in Amerika. Er ligt een jongen op een kale grasvlakte. Hij is zijn geheugen kwijt. Hij heeft een rugzak bij zich. Daarin zit een sleutel met nummer 31, een flesje water, een paar bankbiljetten en een pyjama. Ook zit er een foto van een grijs gebouw in en een bestellijst van de Pizzahut. In de rugzak zit ook een telefoon. De jongen wil eerst de politie bellen. Maar als hij de voicemail afluistert, hoort hij een boodschap die hij zelf heeft ingesproken. Daarin zegt hij dat hij in geen geval de politie mag bellen, dus dat doet hij niet. De jongen gaat midden op de weg staan en  wacht tot er een auto stopt. De bestuurster heet Lara, ze neemt hem mee naar Branding, naar een motel. Een dag later komt agent Jones op bezoek, hij is een collega van Lara’s ouders. De jongen merkt wel dat er iets raars aan de hand is met hem. Als hij daarna alleen op een kamer zit, besluit hij de spullen in zijn tas te bekijken. Overal zit een plakkertje op met Boy 7. Hij ziet allerlei spullen uit de plaats Flatstaff. Daarom vraagt hij Lara hem daar naartoe te brengen. Hij herkent het grijze gebouw en ziet de Pizzahut. Ook laat hij aan Lara het sleuteltje zien met nummer 31. Lara helpt hem om alle kluisjes in heel Flatstaff en Branding op te zoeken en te kijken waar het sleuteltje past. Bij de bowlingbaan is het raak. In het kluisje vindt hij een notebook en een usb-stick. Lara wisselt stiekem de usb-stick om. Boy 7 merkt het en vertrouwt nu niemand meer. Als ze terug zijn, begint hij met het lezen van zijn notebook. Zo komt hij achter de waarheid. Hij weet dan hoe hij zijn geheugen is verloren en wat zijn echte naam is. Hij heet Sam Waters en vroeger was hij heel goed in het hacken van computers. De politie kwam er achter en vond dat Sam naar een inrichting voor jongens moest. Hij werd naar een groot grijs gebouw gestuurd, CooperationX. Daar werd hij Boy 7 genoemd. Als hij op een nacht met zijn vriend Louis op onderzoek uitgaat, ontdekt hij dat het helemaal geen inrichting is. Het is een bedrijf dat bij jongens met een talent, zoals inbreken of hacken, een chip achter hun oor plaatst. Het bedrijf kan de jongens zo laten doen wat het bedrijf wil. Daarna wordt hun geheugen gewist, zodat ze er niks meer van weten. Boy 7 probeert te ontsnappen, maar door de chip kunnen ze hem volgen en de ontsnappingspoging mislukt. Het niet de eerste keer dat hij probeert te ontsnappen, daarom besluiten ze Boy 7 ergens achter te laten met zijn rugzak en ze wissen zijn geheugen. Na het lezen van het notebook weet Boy 7 dat agent Jones en de ouders van Lara ook bij CooperationX horen. Het lukt hem om agent Jones en Lara vast te binden. Agent Jones vertelt dat hij via zijn mobiel een teken heeft gegeven dat het grijze gebouw over 90 minuten zal ontploffen. Boy 7 wil de andere jongens redden. Hij gaat met een auto op weg en bij een benzinestation snijdt hij eerst de chip achter zijn oor weg. Dan heeft hij zijn geheugen weer terug. Hij rijdt zo snel mogelijk naar het grijze gebouw, maar als hij daar aankomt ontploft het net. Boy 7 valt flauw en wordt wakker in het ziekenhuis. Het blijkt dat alle jongens al uit het gebouw waren en dat bij iedereen de chip verwijderd is. Iedereen heeft zijn geheugen weer terug! 

Mijn mening:

Mening 1:
Ik vind Boy 7 heel erg spannend.

Argument:
Het eerste deel van het boek zit vol met vragen en in de volgende delen wordt pas duidelijk wat er allemaal met Boy 7 gebeurd is. Daardoor denk je in een hele andere richting dan aan het einde van het boek blijkt.

Voorbeeld:
Ik dacht dat Lara en haar ouders Boy 7 wilden helpen, maar pas op het einde blijkt dat zij ook bij Cooperation X horen. Lara's ouders zorgden ervoor dat Boy 7 werd opgesloten in het grijze gebouw. Ik vind vooral het stukje dat Boy 7 en zijn vriend Louis proberen te ontsnappen heel erg spannend.

Die gek van een Louis klopte op het raam! In een reflex schoot ik een wc in en tuurde door de kier. Ik zag het allemaal gebeuren. De nachtwacht die opendeed. Louis die zijn arm bewoog en het zuur over de nachtwacht wilde gooien. Weinig kans. Louis is snel, maar de nachtwacht was sneller hij trapte de fles uit de handen van Louis, zodat die met een bonk op de vloer viel. De vloeistof stroomde eruit en vrat aan het linoleum. Louis schreeuwde omdat zijn armen naar zijn rug werden gedraaid.
(blz. 147) (200 woorden)

Mening 2:
De schrijver laat mij erg goed meeleven met het verhaal.

Argument:
Het boek is in de ik-vorm geschreven, het verhaal wordt verteld vanuit de persoon van Boy 7. Daardoor lees je wat de hoofdpersoon allemaal denkt. Hierdoor leef je ook mee met de hoofdpersoon zelf en kan je het verhaal beter voor je zien

Voorbeeld:
Als Boy 7 in zijn eigen notebook leest (die tekst staat in een afwijkend lettertype), dan lees je echt 'zijn gedachten en verhaal' en leef je helemaal mee hoe hij de waarheid ontdekt en wat er gebeurd is.

Sam Waters! Ik zei mijn naam hardop. Ik liet hem over mijn tong rollen. Ik fluisterde en ik rapte hem. Sam Waters, dat was ik! (blz. 96) (120 woorden)

Mening 3:
Boy 7 is een verrassend boek.

Argument:
Boy 7 is een onvoorspelbaar boek, want er gebeuren veel dingen die je niet verwacht maar die wel van nu zijn. Computers hacken, chips bij mensen implanteren, gebouwen die ontploffen en een geheime organisatie: dat zijn allemaal punten die het verhaal een verrassende wending geven.

Voorbeeld:
Als Boy 7 ontsnapt is, snijdt hij zijn chip achter zijn oor weg. Dat had ik totaal niet verwacht. Omdat het zo verrassend is, wil je maar blijven doorlezen om te weten hoe het verhaal afloopt.

Ik haalde diep adem en nog eens en nog eens en toen kerfde ik met het mes in mijn vel. Een halve cirkel rondom het plekje waar ik de chip vermoedde. Bloed gulpte naar buiten en stroomde naar mijn schouder – de witte handdoekjes kleurden rood. Misselijk, alweer. Half op de tast graaide ik naar een schoon stuk papier op mijn rugzak – ja, ik had er een te pakken – wond het doekje om mijn vingers en duwde tegen de wrat achter mijn oor.

(blz. 230) (172 woorden)

Opvallendste stuk uit het boek

Het opvallendste stuk uit het boek vind ik het deel 3 'negentig minuten'. Hierin wordt verteld dat alles alleen maar draait om een usb-stick met informatie over het leven van Boy 7. Als Boy 7 deze krijgt, kan de hele organisatie van Cooperation X worden opgepakt. Voordat ik  dit deel van het boek las, dacht ik dat het allemaal draaide om Boy 7 zelf. Omdat hij was ontsnapt uit de handen van de organisatie, moesten ze hem wel terug vinden. Anders zou hij het bedrijf kunnen verraden. Boy 7 is de Cooperation X uiteindelijk te slim af geweest en Cooperation X heeft zelf het gebouw opgeblazen om al het bewijs te wissen. Zie blz. 204.

Korte verwerkingsopdracht - nieuwsbericht

Explosie maakt einde aan misleiding Cooperation X

Zondagavond 21 december is in Flatstaff het grijze gebouw van Cooperation X opgeblazen. Daarmee kwam een einde aan deze organisatie die zich presenteerde als inrichting voor misdadige jongens. In werkelijkheid nam de organisatie jongens gevangen om ze met behulp van een computerchip te manipuleren. Dankzij de ontsnapping van Sam Waters (Boy 7), één van de gevangen genomen jongens, is Cooperation X ontmanteld. "Ik ben zo blij dat ik de jongens en mijzelf heb kunnen redden. Jammer dat de mensen van de organisatie niet zijn opgepakt", aldus Waters.

De organisatie stond al jaren bekend als een zwaarbewaakte inrichting, waar met de jongens werd gewerkt aan gedrag en opvoeding. Sam Waters ontdekte de waarheid over het bedrijf en kwam meteen in actie. Hij wist te ontsnappen en de mensen achter het bedrijf te ontmaskeren. Voordat het gebouw door Cooperation X zelf tot ontploffing werd gebracht, wist Waters de andere jongens in veiligheid te brengen. "Ik wilde eerst de jongens redden en daarna pas achter de daders aangaan", vertelt Sam Waters.

Computerchips

Cooperation X manipuleerde de jongens met behulp van een computerchip, die werd geïmplanteerd achter hun oor. De jongens hadden allemaal een groot talent, bijvoorbeeld in het hacken van computers. Dankzij de chip kon de organisatie de jongens volgen via een bewakingssysteem. Door de ontploffing heeft Cooperation X geprobeerd bewijsmateriaal te laten verdwijnen. Komende tijd wordt onderzocht met welke projecten Cooperation X allemaal is beziggeweest.

Goede afloop

"Toen ik na de explosie weer bijkwam in het ziekenhuis, was ik zo blij om alle andere jongens, mijn ouders en mijn zusje weer te zien. Ik heb hiervan geleerd dat je nooit een schoolsysteem moet hacken voor betere cijfers", vertelde Waters aan de aanwezige journalisten. Sam Waters wil wel doorgaan met zijn hobby, maar nu op een goede manier. De politie heeft al aangekondigd strenger te gaan controleren op alle inrichtingen, zodat dit in de toekomst niet nog eens kan gebeuren.

Lange verwerkingsopdracht - nieuwe omslag

zie afbeelding voorkant en achterkant met flaptekst

Bronvermelding
www.mirjammous.nl
www.scholieren.com