Boekverslag Boy 7 - januari 2015

Inleiding

Stel je eens voor, je ligt op een snikhete, kale grasvlakte en je bent je geheugen kwijt. Je weet niet hoe je er gekomen bent en zelfs je eigen naam weet je niet meer. Dit overkwam de jongen in het boek Boy 7. Ik heb dit boek gekozen, omdat het een heel spannend boek is en het is heel erg goed geschreven. Het hele verhaal is in de ik-vorm. Hierdoor wordt het spannender en dringt het nog meer tot je door. De lezer weet niks meer of minder dan de ik-persoon en je gaat helemaal mee in de gedachten van Boy 7. Ik heb al meerdere boeken van Mirjam Mous gelezen, waaronder Password. Ook dit is een heel spannend boek.

Boy 7 was genomineerd door de Jonge Jury in 2011. Er is een toneelvoorstelling over Boy 7 gemaakt, die eind januari ook in Gorinchem te zien is.

In dit leesverslag komen eerst de zakelijke gegevens aan de orde en de samenvatting. Ik geef mijn mening over het boek en heb als korte verwerkingsopdracht een nieuwsbericht over het boek gemaakt. Voor mijn lange verwerkingsopdracht heb ik ervoor gekozen een nieuwe omslag te maken.

Zakelijke gegevens

Titel: Boy 7

Auteur: Mirjam Mous

Aantal bladzijden: 284

Uitgever: Van Holkema & Warendorf, Houten

Jaar van uitgave: 2012 (derde druk)

Samenvatting

Boy 7 speelt zich af in Amerika. Er ligt een jongen op een kale grasvlakte. Hij is zijn geheugen kwijt. Hij heeft een rugzak bij zich. Daarin zit een sleutel met nummer 31, een flesje water, een paar bankbiljetten en een pyjama. Ook zit er een foto van een grijs gebouw in en een bestellijst van de Pizzahut. In de rugzak zit ook een telefoon. De jongen wil eerst de politie bellen. Maar als hij de voicemail afluistert, hoort hij een boodschap die hij zelf heeft ingesproken. Daarin zegt hij dat hij in geen geval de politie mag bellen, dus dat doet hij niet. De jongen gaat midden op de weg staan en  wacht tot er een auto stopt. De bestuurster heet Lara, ze neemt hem mee naar Branding, naar een motel. Een dag later komt agent Jones op bezoek, hij is een collega van Lara’s ouders. De jongen merkt wel dat er iets raars aan de hand is met hem. Als hij daarna alleen op een kamer zit, besluit hij de spullen in zijn tas te bekijken. Overal zit een plakkertje op met Boy 7. Hij ziet allerlei spullen uit de plaats Flatstaff. Daarom vraagt hij Lara hem daar naartoe te brengen. Hij herkent het grijze gebouw en ziet de Pizzahut. Ook laat hij aan Lara het sleuteltje zien met nummer 31. Lara helpt hem om alle kluisjes in heel Flatstaff en Branding op te zoeken en te kijken waar het sleuteltje past. Bij de bowlingbaan is het raak. In het kluisje vindt hij een notebook en een usb-stick. Lara wisselt stiekem de usb-stick om. Boy 7 merkt het en vertrouwt nu niemand meer. Als ze terug zijn, begint hij met het lezen van zijn notebook. Zo komt hij achter de waarheid. Hij weet dan hoe hij zijn geheugen is verloren en wat zijn echte naam is. Hij heet Sam Waters en vroeger was hij heel goed in het hacken van computers. De politie kwam er achter en vond dat Sam naar een inrichting voor jongens moest. Hij werd naar een groot grijs gebouw gestuurd, CooperationX. Daar werd hij Boy 7 genoemd. Als hij op een nacht met zijn vriend Louis op onderzoek uitgaat, ontdekt hij dat het helemaal geen inrichting is. Het is een bedrijf dat bij jongens met een talent, zoals inbreken of hacken, een chip achter hun oor plaatst. Het bedrijf kan de jongens zo laten doen wat het bedrijf wil. Daarna wordt hun geheugen gewist, zodat ze er niks meer van weten. Boy 7 probeert te ontsnappen, maar door de chip kunnen ze hem volgen en de ontsnappingspoging mislukt. Het niet de eerste keer dat hij probeert te ontsnappen, daarom besluiten ze Boy 7 ergens achter te laten met zijn rugzak en ze wissen zijn geheugen. Na het lezen van het notebook weet Boy 7 dat agent Jones en de ouders van Lara ook bij CooperationX horen. Het lukt hem om agent Jones en Lara vast te binden. Agent Jones vertelt dat hij via zijn mobiel een teken heeft gegeven dat het grijze gebouw over 90 minuten zal ontploffen. Boy 7 wil de andere jongens redden. Hij gaat met een auto op weg en bij een benzinestation snijdt hij eerst de chip achter zijn oor weg. Dan heeft hij zijn geheugen weer terug. Hij rijdt zo snel mogelijk naar het grijze gebouw, maar als hij daar aankomt ontploft het net. Boy 7 valt flauw en wordt wakker in het ziekenhuis. Het blijkt dat alle jongens al uit het gebouw waren en dat bij iedereen de chip verwijderd is. Iedereen heeft zijn geheugen weer terug! 

Mijn mening:

Mening 1:
Ik vind Boy 7 heel erg spannend.

Argument:
Het eerste deel van het boek zit vol met vragen en in de volgende delen wordt pas duidelijk wat er allemaal met Boy 7 gebeurd is. Daardoor denk je in een hele andere richting dan aan het einde van het boek blijkt.

Voorbeeld:
Ik dacht dat Lara en haar ouders Boy 7 wilden helpen, maar pas op het einde blijkt dat zij ook bij Cooperation X horen. Lara's ouders zorgden ervoor dat Boy 7 werd opgesloten in het grijze gebouw. Ik vind vooral het stukje dat Boy 7 en zijn vriend Louis proberen te ontsnappen heel erg spannend.

Die gek van een Louis klopte op het raam! In een reflex schoot ik een wc in en tuurde door de kier. Ik zag het allemaal gebeuren. De nachtwacht die opendeed. Louis die zijn arm bewoog en het zuur over de nachtwacht wilde gooien. Weinig kans. Louis is snel, maar de nachtwacht was sneller hij trapte de fles uit de handen van Louis, zodat die met een bonk op de vloer viel. De vloeistof stroomde eruit en vrat aan het linoleum. Louis schreeuwde omdat zijn armen naar zijn rug werden gedraaid.
(blz. 147) (200 woorden)

Mening 2:
De schrijver laat mij erg goed meeleven met het verhaal.

Argument:
Het boek is in de ik-vorm geschreven, het verhaal wordt verteld vanuit de persoon van Boy 7. Daardoor lees je wat de hoofdpersoon allemaal denkt. Hierdoor leef je ook mee met de hoofdpersoon zelf en kan je het verhaal beter voor je zien

Voorbeeld:
Als Boy 7 in zijn eigen notebook leest (die tekst staat in een afwijkend lettertype), dan lees je echt 'zijn gedachten en verhaal' en leef je helemaal mee hoe hij de waarheid ontdekt en wat er gebeurd is.

Sam Waters! Ik zei mijn naam hardop. Ik liet hem over mijn tong rollen. Ik fluisterde en ik rapte hem. Sam Waters, dat was ik! (blz. 96) (120 woorden)

Mening 3:
Boy 7 is een verrassend boek.

Argument:
Boy 7 is een onvoorspelbaar boek, want er gebeuren veel dingen die je niet verwacht maar die wel van nu zijn. Computers hacken, chips bij mensen implanteren, gebouwen die ontploffen en een geheime organisatie: dat zijn allemaal punten die het verhaal een verrassende wending geven.

Voorbeeld:
Als Boy 7 ontsnapt is, snijdt hij zijn chip achter zijn oor weg. Dat had ik totaal niet verwacht. Omdat het zo verrassend is, wil je maar blijven doorlezen om te weten hoe het verhaal afloopt.

Ik haalde diep adem en nog eens en nog eens en toen kerfde ik met het mes in mijn vel. Een halve cirkel rondom het plekje waar ik de chip vermoedde. Bloed gulpte naar buiten en stroomde naar mijn schouder – de witte handdoekjes kleurden rood. Misselijk, alweer. Half op de tast graaide ik naar een schoon stuk papier op mijn rugzak – ja, ik had er een te pakken – wond het doekje om mijn vingers en duwde tegen de wrat achter mijn oor.

(blz. 230) (172 woorden)

Opvallendste stuk uit het boek

Het opvallendste stuk uit het boek vind ik het deel 3 'negentig minuten'. Hierin wordt verteld dat alles alleen maar draait om een usb-stick met informatie over het leven van Boy 7. Als Boy 7 deze krijgt, kan de hele organisatie van Cooperation X worden opgepakt. Voordat ik  dit deel van het boek las, dacht ik dat het allemaal draaide om Boy 7 zelf. Omdat hij was ontsnapt uit de handen van de organisatie, moesten ze hem wel terug vinden. Anders zou hij het bedrijf kunnen verraden. Boy 7 is de Cooperation X uiteindelijk te slim af geweest en Cooperation X heeft zelf het gebouw opgeblazen om al het bewijs te wissen. Zie blz. 204.

Korte verwerkingsopdracht - nieuwsbericht

Explosie maakt einde aan misleiding Cooperation X

Zondagavond 21 december is in Flatstaff het grijze gebouw van Cooperation X opgeblazen. Daarmee kwam een einde aan deze organisatie die zich presenteerde als inrichting voor misdadige jongens. In werkelijkheid nam de organisatie jongens gevangen om ze met behulp van een computerchip te manipuleren. Dankzij de ontsnapping van Sam Waters (Boy 7), één van de gevangen genomen jongens, is Cooperation X ontmanteld. "Ik ben zo blij dat ik de jongens en mijzelf heb kunnen redden. Jammer dat de mensen van de organisatie niet zijn opgepakt", aldus Waters.

De organisatie stond al jaren bekend als een zwaarbewaakte inrichting, waar met de jongens werd gewerkt aan gedrag en opvoeding. Sam Waters ontdekte de waarheid over het bedrijf en kwam meteen in actie. Hij wist te ontsnappen en de mensen achter het bedrijf te ontmaskeren. Voordat het gebouw door Cooperation X zelf tot ontploffing werd gebracht, wist Waters de andere jongens in veiligheid te brengen. "Ik wilde eerst de jongens redden en daarna pas achter de daders aangaan", vertelt Sam Waters.

Computerchips

Cooperation X manipuleerde de jongens met behulp van een computerchip, die werd geïmplanteerd achter hun oor. De jongens hadden allemaal een groot talent, bijvoorbeeld in het hacken van computers. Dankzij de chip kon de organisatie de jongens volgen via een bewakingssysteem. Door de ontploffing heeft Cooperation X geprobeerd bewijsmateriaal te laten verdwijnen. Komende tijd wordt onderzocht met welke projecten Cooperation X allemaal is beziggeweest.

Goede afloop

"Toen ik na de explosie weer bijkwam in het ziekenhuis, was ik zo blij om alle andere jongens, mijn ouders en mijn zusje weer te zien. Ik heb hiervan geleerd dat je nooit een schoolsysteem moet hacken voor betere cijfers", vertelde Waters aan de aanwezige journalisten. Sam Waters wil wel doorgaan met zijn hobby, maar nu op een goede manier. De politie heeft al aangekondigd strenger te gaan controleren op alle inrichtingen, zodat dit in de toekomst niet nog eens kan gebeuren.

Lange verwerkingsopdracht - nieuwe omslag

zie afbeelding voorkant en achterkant met flaptekst

Bronvermelding
www.mirjammous.nl
www.scholieren.com