Fictiedossier, hoofdstuk 3, vervolg Toetanchamon

Verdwaald in het gangenstelsel

De ruiters kwamen als gieren op hem afstormen en hij wist dat rennen geen zin meer had. Verderop zag hij een steen liggen. Daar op dat plekje wilde hij sterven. Hij rende en rende zo hard hij kon en bereikte de steen. De ruiters waren bijna bij hem. Oeni leunde tegen de steen en opeens rolde die een stukje verder. Oeni kon de steen nog verder wegduwen en er ontstond een gat waar hij net doorheen kon. Hij daalde af en schoof de steen terug. Een paar seconden later hoorde hij de ruiters stoppen. Hij bleef wachten totdat hij de ruiters weer weg hoorde gaan. Oeni keek rond in de gangen en hij zag allemaal hiërogliefen. Grote, mooie teksten over de vader van Toetanchamon waren op de muur geschreven. Dit zijn geheime gangen om te schuilen voor Achnaton zo bedacht de rechter. De gangen leken op een soort doolhof. Dit waren allerlei gangen waar ooit mensen hebben geleefd. Hij vreesde dat hij zou verdwalen, maar zijn intuïtie zei: `ga lopen`.

Oeni vertrouwde helemaal op zijn onderbuikgevoel, net als de keer dat hij voelde dat hij moest opkijken naar Seneb, de bediende van de generaal. Terwijl hij door de gangen liep, zag hij allemaal mooi beschreven muren. Op een begeven moment bereikte hij een grote deur. De deur zat vast met een oud maar goud slot. Oeni was net sterk genoeg om het oude slot te verwijderen. Hij deed de deur open en zag allemaal gouden wapens en veel mooie voorwerpen liggen. 

Hij liep de kamer in en stond op een steen in de vloer. Maar opeens zakte de tegel in en een groot rond rotsblok kwam uit het plafond rollen. Hij rende wat hij kon. Hij nam andere gangen als op de heenweg en bereikte uiteindelijk een nis in de muur. Hier kon hij schuilen. Hij stapte in de nis en de grote steen donderde voorbij. Pfff, hij was nog in leven, maar wel verdwaald in het eindeloze gangenstelsel. Hij moest snel iets te eten en drinken vinden anders bleef hij niet lang in leven. 

Hij liep voorzichtig de gang in waar de steen in was gerold. Toen hij de steen bereikte zag hij dat die een grote gang geblokkeerd had. Hij hoorde water druppelen, hier kon hij drinken. Hij moest zich alleen nog langs de steen wurmen. Hij zou de steen aan de kant moeten krijgen of ….

Hij zag op de muur een hiëroglief dat hij niet kende. Het had de vorm van een voet. Met zijn voet raakte hij het teken aan en er ontstond in de muur een geheime gang. Nu kon hij  de kamer in. Hij vulde zijn veldfles met water en vond voor een weeshuis aan eten en drank. Hij kon hier blijven, maar hij moest terug naar het paleis. Hij stopte zoveel mogelijk  eten en drinken in zijn tas en zocht dagen naar de uitgang. Uiteindelijk vond hij na een week zoeken een kleine opening. Hij had nog de helft van zijn eten en een bodempje drinken in een fles, hij moest het paleis snel vinden.

Na drie dagen zoeken, hoorde hij in de verte mensen schreeuwen. Hij zat goed! Oeni bereikte de uitgang van het gangenstelsel en liep snel naar het paleis toe. Er heerste grote chaos. Hij kwam het paleis binnen en mocht met hoge uitzondering de wrede farao Eje spreken. Hij vertelde het verhaal van Toetanchamon. De generaal werd de volgende dag nog vermoord door de soldaten van Eje. Oeni kreeg zijn baan als rechter terug. Het geheim van het on-ontdekte gangenstelsel heeft hij nooit aan iemand verteld.