Leesverslag Marathonloper

Algemene informatie

titel:                             Marathonloper

auteur:                        Abdelkader Benali

uitgever:                      De Arbeidspers, Amsterdam

jaar uitgave:                2007

aantal pagina’s:          164

genre:                         sport

Samenvatting

In zijn jeugd was Abdelkader Benali, de schrijver en hoofdpersoon van het boek, lid van PAC, de grootste atletiekvereniging van Rotterdam. Zijn grote voorbeeld was in die tijd Saïd Aouita, een redelijk goede hardloper.

Doordat Abdelkader ging studeren, vervaagden zijn dromen over het hardlopen. Maar ergens in zijn achterhoofd bleven ze wel altijd een beetje bestaan. Op een gegeven moment komt hij er door te fietsen en te rennen achter dat hij een duursporter is. Hij besluit alsnog de marathon van Boedapest te gaan lopen, zijn eerste marathon ooit.

Een half jaar later loopt hij ook de marathon van Rotterdam, en daar gaat dit boek over. De hoofdstuktitels van het boek zijn ‘Voor de start’ en verder ‘Kilometer 1’, ‘Kilometer 2’ tot en met ‘Kilometer 42’. Het laatste hoofdstuk heet: ‘Nog 195 meter’. Dit refereert naar het feit dat een marathon precies 42 kilometer en 195 meter lang is.

Eigenlijk is daarmee de hele inhoud van het boek al verteld. Het chronologisch vertelde verhaal over de marathon is de rode draad in het boek. Je leest continu over de gedachten en de pijn van de loper. Het boek gaat heel diep in op de gedachten van Abdelkader.  Hij denkt veel na over de geschiedenis van zijn leven, zijn relaties en de wedstrijden die hij heeft gelopen.

Het boek vertelt ook over zijn ultieme concurrent, Rodriquez. Als Abdelkader hem in het begin ten tonele voert, kun je niet opmaken of het om een fictief persoon gaat (alleen in de gedachten van de hoofdpersoon), of dat het een werkelijk persoon betreft. Later in het verhaal blijkt dat Rodriquez wel echt bestaat. Het grappige is dat Rodriquez en Abdelkader elkaar niet kennen. Het enige wat Benali weet, is dat Rodriquez vaak in zijn buurt loopt en dat hij tot nu toe altijd in het laatste stuk van hem verliest. Hierdoor is hij een perfect mikpunt voor Abdelkader.

De schrijver springt in het boek heel erg van de hak op de tak. Hierdoor raak je als lezer soms de draad kwijt en weet je niet meer waar het over gaat. Het is vaak niet duidelijk of Abdelkader een terugblik geeft op een eerder gelopen marathon, of dat hij op een andere manier terugkijkt naar eerder gelopen kilometers in de marathon van Rotterdam.

Verwachtingen

Ik zag Adelkader als docent in het televisieprogramma Dream School en hoorde over de boeken die hij geschreven had. Ik koos vervolgens voor de Marathonloper omdat ik vroeger, net als Abdelkader, ook op atletiek gezeten heb. Daar waren de lange afstanden altijd mijn favoriete onderdeel. Dit boek gaat over het lopen van een marathon en daarom dacht ik dat het boek wel leuk was. Verder had ik van tevoren weinig verwachtingen van het boek en ben ik gewoon gaan lezen.

Motieven en Thema

Het eerste motief van het boek is de marathon. Dit is eigenlijk het onderwerp waar het hele boek over gaat. Als Abdelkader over zijn levensgeschiedenis vertelt, is het net alsof alles een marathon is. Tijdsduur drukt hij bijvoorbeeld uit in het aantal kilometers en teleurstellingen in zijn leven vergelijkt hij met een slecht gelopen marathon.

Het tweede motief is pijn. Dit komt constant terug in het boek, zowel in de flashbacks als in het verhaal van de marathon in Rotterdam. Het gaat vooral over de steken en zere voeten. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer deze pijnen hem tot last zijn.

Weer een steek en nog meer steken. Nee, deze steek is erger! Wandelen. Wandelen? Hoor je me? Je wilt je toch niet te barsten lopen? (bladzijde 83)

Het derde motief is competitie. Al aan het begin wordt duidelijk dat Rodriquez de grote concurrent van Abdelkader. Hij wil er alles aan doen om van hem te winnen. Deze strijd, die zich vooral in het hoofd van Abdelkader afspeelt, wordt het meest herhaald in het hele boek.

Een korte versnelling voldoet om Rodriquez in te halen en hem zelfs voorbij te lopen. Ik hoor hoe hij zich achter me in mijn rug vastzuigt. Hij weet van geen ophouden. Ik kan nu niet langzamer gaan, want ik heb er plezier in gekregen om die mug die nu in mijn rug zit een beetje op te fokken. (bladzijde 82)

Het thema van het boek is liefde voor hardlopen. Dat is de boodschap die Abdelkader wil overbrengen. Hij beschrijft alles in zijn boek zo dat je snel zijn passie voor de sport begrijpt. Zijn flashbacks gaan bijvoorbeeld over zijn grote voorbeeld Aouita en hoe hij al jong begon met hardlopen. Het lijkt alsof hij zijn hele leven heeft toegeleefd naar deze marathon.

Beoordeling

De schrijfstijl van Abdelkader is levendig en je merkt aan alles dat hij de hele marathon ook echt zelf gelopen heeft. Het citaat laat dit zien. Helaas is er wel heel erg veel herhaling in het boek, waardoor het boek ook gelijk niet meer verassend is. Over Rodriquez heb je al snel genoeg gelezen, maar in elk hoofdstuk komt hij toch weer terug.

Ik ga maar naast het asfalt lopen op het ruiterpad. Ik ben ook een paard. Kom op, in galop. Stamp stamp stamp stap overslaan stamp stamp stamp en zo komen we de tijd wel door, is het niet? (bladzijde 69)

Inhoud

De ruimte van het verhaal wordt goed beschreven. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af tijdens de marathon van Rotterdam. Je leest over de joelende mensen langs de kant en de simpele huisjes langs de wegen. Ook in de flashbacks wordt precies beschreven in welke kamer hij zat toen hij als klein jongetje voor de televisie zat om zijn held Aouita te bewonderen.

Het vertelperspectief is vanuit de gedachten van de schrijver. Hij beschrijft de marathon, die hij zelf heeft gelopen, vanuit zijn eigen gedachten. Zo lees je hoe hij zich voelt, wat hij denkt en wat hij allemaal ziet.

Eindoordeel

Ik vond het boek over het algemeen heel saai en langdradig. Het verhaal is niet verassend, in elk hoofdstuk staat ongeveer hetzelfde. Zo lees je dus 42 keer hetzelfde, maar dan in ieder hoofdstuk net in iets andere woorden beschreven. Dit maakt het boek droog en eentonig en moeilijk om doorheen te komen. Ook de beschreven gebeurtenissen zijn vaak saai en oninteressant. Dit is wat Abdelkader zelf in zijn boek schrijft:

Wat valt en verder over de negende kilometer te vertellen? Het is een oninteressante kilometer, een niemandsland in de marathon. (bladzijde 47)

Dit zijn misschien de saaiste kilometers van de marathon. Die kilometers allemaal zo rond het eerste uur. Allemaal een kwestie van warmdraaien, steeds weer diezelfde passen maken, zoveel mogelijk op reserve lopen, geen pijn.