Ik heb gekozen voor het werk ‘Vissen
en schubben’ van Escher. Hij ontwierp dit werk in 1959. Op het eerste gezicht
lijkt het alsof er alleen vissen staan afgebeeld, maar met een beetje fantasie
zie je er nog veel meer in: een waaier, een klok, yin en yang of zelfs een
monster.
Dit is de eerste reden waarom ik voor dit werk heb gekozen. De tekening roept, net als het verhaal ‘De Zonnewijzer’, gelijk veel vragen bij je op. Is Roos misschien toch vermoord? En heeft de man aan de telefoon hier misschien iets mee te maken? Bij wat voor clubje had Roos zich aangesloten? Dit zijn slechts enkele open plekken, die je je gelijk afvraagt bij het lezen van het verhaal.
De tweede reden is de droefheid die
dit schilderij uitstraalt. Elke vis heeft dezelfde sombere mond en droevige blik
in zijn ogen. Hiermee stellen ze de nabestaanden voor. Omdat Roos op zo’n
ongelukkige manier is overleden, moet je wel treurig en verward zijn.
De derde reden is dat het verhaal net
als het schilderij chaos oproept. Het werk is ‘symmetrisch’, maar tegelijkertijd
zwemmen de vissen alle kanten op. Het schilderij ziet er daardoor druk en
hectisch uit. Door alle open plekken is het verhaal ook chaotisch, omdat er
zoveel informatie ontbreekt. De man aan de telefoon raakt helemaal in paniek
als hij het nieuws over de dood van Roos te horen krijgen. Veel mensen raken van
slag als iemand die ze goed kennen plotseling op jonge leeftijd overlijdt. Ook
bij de vissen herken je een verslagen uitdrukking en een vragende blik.
